دکتر ریموند دامادین (Raymond Damadian)

 در سال 1970 پزشک و فیزیک دان آمریکایی به نام دکتر ریموند نامادین که فردی بسیار فهیم و آینده نگر بود تصمیم گرفت اسکنری را برای تصویربرداری از بدن انسان بسازد. و همین مسئله ، نقطه عطفی را در دنیای تصویربرداری به وجود آورد. او در آزمایشهای خود،‌ سلولهای بدخیم را از طریق جراحی وارد بدن موشها نمود و سپس آنها را مورد آزمون NMR قرار داد. دامادین متوجه شد که بافت توموری موشها به تحریک مغناطیسی پاسخ می دهد و اگر موشها را با یک پالس تشدید کننده بمباران کند هنگامی که گشتاور دو قطبی های مغناطیسی به حالت تعادل و آرامش می رسند هر یک از بافتهای سالم و توموری یک نوع سیگنال خاص خود را منتشر می کنند.

این سیگنالها بر حسب اینکه مربوط به بافتهای سالم یا ناسالم باشند می توانند کنتراست خاصی را بر روی تصویر ایجاد کنند. همین مسئله باعث شد تا فکر ساخت دستگاه تصویربرداری به مغز وی خطور کند. البته سالها قبل از دامادین،‌ فلیکس بلوچ، اصطلاحات T1، 2 T را برای نشان دادن مقدار زمانهای استراحت بکار برده بود.

دکتر دامادین در اوایل دهه 1970 متوجه شد که ساختمان آب در تصویربرداری MRI عنصری بسیار حیاتی است. زیرا هر مولکول آب در واقع یک دو قطبی بسیار قوی است ( قطب شمال و جنوب ) علت آن است که الکترونهای مدار هیدروژن زمان بیشتری را در مدارهای اطراف اتم اکسیژن می گذارنند این وضعیت باعث ایجاد یک منبع قوی برای تولید سیگنالهای MR می شود. دامادین ثابت کرد سیگنالهای فوق را می توان به صورت تصویری مخصوص، آشکار کرد و ثبت نمود.

دامادین به ارزش تشخیصی این اشعه مغناطیسی القا شده پی برد. او و همکارانش جهت تصویربرداری کل بدن انسان ( Whole body ) مدت 7 سال را برای طراحی و ساخت اولین اسکنرMRI صرف کردند. پس از فراز و نشیبهای فراوان بالاخره درروز سوم ژولای 1977 اولین تصویر دانسیته پروتون (Poroton density) از بدن انسان تهیه شد.

تصویربرداری فوق که به صورت اگزیال بود به مدت 4 ساعت و 45 دقیقه طول کشید. در این آزمون بیمار بایستی در هنگام تصویربرداری از لحاظ فیزیکی 106 مرتبه بر روی یک تخت حرکت داده می شد تا تهییج فضایی (Spatital excitation ) صورت می گرفت. طبقه گفته خود دکتر دامادین، چیزی که او را در این مدت 7 سال یاری می داد تنها قدرت و ایمان مذهبی درونیش بود.

دکتر دامادین نام اولین اسکنر خود را سرکش ( Indomitable ) گذاشت که در واقع نشان دهنده عزم، بی باکی و خستگی ناپذیری او در ساخت دستگاه مذکور بود. این دستگاه اکنون در مرکز تکنولوژی اسمیتسون واشنگتن (Smithson institute of technology ) قرار دارد.

سردردهای سینوسی موجب درد شدید در استخوان های گونه ها، پیشانی و استخوان بینی می شوند. معمولا درد با هر حرکت ناگهانی تشدید میابد. تخلیه ی بینی، پرشدن گوش ها، تب و ورم صورت از دیگر علائم می باشند.
به گزارش سلامت نیوز اگر چه خیلی از سردردهای مزمن تحت عنوان سردرد سینوسی شناخته می شوند اما بیشتر این سردردها در واقع سردردهای میگرنی یا سردردهای تنشی می باشند. درمان سردرد بر اساس نوع آن متفاوت می باشد. به این دلیل است که برای پزشک شما مهم است تعیین کند که آیا علائم سردرد شما واقعا مربوط به سینوس است یا نه. اگر سردرد شما واقعا مربوط به سینوس باشد به احتمال زیاد تب خواهید داشت.
اما تاریخچه و سوابق جسمانی شما برای تعیین اینکه آیا سینوس های شما مسدود هستند یا نه کافی است اما در برخی موارد نیاز به سی تی اسکن و ام آر آی می باشد.

درمان سردردهای سینوسی:
در درمان سردرد سینوسی در واقع باید عفونت درمان شود. در درمان این نوع سردرد از آنتی بیوتیک ها و آنتی هیستامین یا ضد احتقان ها برای بهبود علائم استفاده می شود. استنشاق ضد احتراق می تواند به مدت سه روز مورد استفاده قرار گیرد اما استفاده ی طولانی مدت از آن بر بهبود علائم تاثیر گذاشته و ممکن است بیماری شما را بدتر بکند.به گزارش سلامت نیوز اقدامات ساده ای مانند استفاده از نوشیدنی های بیشتر یا آب نمک گرفتن بینی می تواند برای بهبود سردرد مفید واقع شود. توصیه میکنیم قبل از استفاده از هر دارویی به مدت طولانی با پزشک مراجعه کنید چرا که استفاده ی طولانی مدت از برخی داروها ممکن است بیماری شما را بدتر کند.گفتنی است ضداحتقان ها می توانند فشار خون را افزایش دهند اگر فشار خونتان بالا است قبل از استفاده از این داروها با پزشک خود مشورت بکنید.این تصور که آلرژی ها مسبب سردردهای سینوسی هستند غلط است. اگر چه آلرژی ها می توانند موجب ازدحام سینوس ها شوند و این امر منجر به سردرد می شود.
اگر آلرژی داشته باشید درمان آلرژی شما سردرد شما را بهبود نخواهد بخشید. دو درمان جدا برای آن ها لازم است. برای اینکه از درمان درست بهره مند شوید باید به پزشک مراجعه فرمایید.